Interview – Jorissa Neutelings – Chief Digital Officer – ABN AMRO
Liefde en werk, ja, dan denk ik toch eerst aan relaties op het werk. Bij de bank noemen we dat bankstellen. Een vreselijk woord! Als ik wat verder doordenk dan is liefde in een zakelijke context: liefde hebben voor wat je doet, support geven aan je mensen en soms milder naar zaken kijken omdat dat uiteindelijk meer oplevert.
Liefde in mijn persoonlijke omgeving gaat voor mij over anderen ruimte gunnen voor alle wensen die zij hebben, en andersom die ruimte ook krijgen. Als Michel, mijn man, iets wil, dan hoef ik het daar niet mee eens te zijn, maar probeer ik wel de ruimte te geven en te helpen het mogelijk te maken. Dat is voor ons een belangrijke basis voor onze relatie. Richting de kinderen kan ik dat nog wel scherper stellen: je gunt je kinderen dat ze hun talenten inzetten, ondanks je eigen zorgen en angsten. Zoals mijn dochter die naar India is gegaan om vrijwilligerswerk te doen. Ik heb niets met het land, en ze is maanden weg, maar toch stimuleer ik het, probeer ik te helpen, zet ik mijn netwerk voor haar in.
Als je kunt bijdragen aan de missie van de ander, leidt dat tot geluk van de ander en van jezelf. En dat geldt net zo goed zakelijk. Het is de basis voor mijn manier van leidinggeven.
Tot waarde brengen
Je hebt niet altijd direct een goede klik omdat iemand verder van je afstaat of zich niet openstelt, of in je allergie zit, en juist ook dan probeer ik dat tot waarde te brengen. Een mooi voorbeeld is toen ik bij een intermediair van verzekeringen werkte. Daar zat een man in het team die er al werkte sinds mijn geboortejaar. In mijn ogen was hij dus stokoud. Hij klaagde veel: “Nee, heb ik al geprobeerd… Online? Daar doe ik niets mee.” Ik ging naar hem toe en vroeg: “Waarom mopper je altijd zo? Hij zei: “Ik weet veel, maar mijn kennis wordt niet gebruikt. En digitaal gaan? Dat vind ik te nieuw, daar heb ik niets mee.” Ik was duidelijk naar hem: “Je bent 50, je hebt nog 15 jaar te gaan. Ga je niet mee, dan sta je binnenkort buiten de deur. Niet meegaan is geen keuze.” Maar daar liet ik het niet bij: “Ik begrijp dat je je ervaring en kennis wilt delen, maar dat kan op een andere manier.” Ik gaf hem een speciale positie door iedereen met een voorstel voor iets nieuws dat met hem te delen. En ik checkte altijd of ze ook inderdaad bij hem waren geweest als ik voorstellen onder ogen kreeg.
Zijn betrokkenheid nam toe en hij voelde zich gewaardeerd. Op een gegeven moment kwam hij terug van vakantie en zei: “Wij gaan van dit bedrijf een volledig online intermediair maken. Ik doe mee en heb bedacht hoe we het gaan doen!” “Wow dacht ik nog, nu moeten we ook echt. En tweeënhalf jaar later waren we een volledig digitale intermediair die meer verkocht dan het moederbedrijf. Dat hij die omslag kon maken doet me meer dan de succesvolle digitale strategie die eruit voortkwam. Ik geloof dat er in iedereen iets zit en dat boven tafel krijgen is prachtig. Mensen die weerstand bieden hebben hun talenten en hun motivatie vaak verstopt onder lagen van boosheid en lethargie. Juist met hen iets bereiken geeft me energie.
Spiegel
Wat ik ook belangrijk vindt: benoemen waar je van blij wordt, wat je trots maakt. En misschien nog wel belangrijker: ook delen wat je moeilijk vindt of wat mislukt. Toen ik ondernemer was gingen we elkaar uit eten als er een mooie klus binnen was. We zaten een keer aan tafel en mijn dochter zei: “Bij jou gaat toch altijd alles goed.” Dat was confronterend, want om een klus binnen te halen had ik elke keer hard moeten werken én er stonden drie klussen tegenover die ik niét kreeg. Ik dacht: wat leer ik mijn kinderen eigenlijk? Het zit in mij om als het even niet meezit wel even te balen, maar dan door te pakken en niet te zeuren. Ik realiseerde me dat ik die andere kant net zo goed moest meegeven. Best lastig, als je in een nogal rationele omgeving opgegroeid bent én werkt.
Mijn kinderen zijn mijn spiegel. Door hen ben ik zeker minder rationeel geworden. Als iemand op mijn werk ergens meezit, dan worden mijn ogen lichter, leef ik mee, er gaat iets aan. En ik kan het delen als ik ergens mee zit. Belangrijk, want je geeft de ander de kans om met je mee te leven, om zich met je te verbinden.
Ongeluk
Een zwaar motorongeluk zorgde bij mij voor inzicht. Jaren na mijn herstel van dat ongeluk kreeg ik weer overal pijn, maar er was geen directe oorzaak te vinden. Ik sleepte me naar mijn werk en weer terug, kon thuis weinig meer. Niet handig. Ik dacht: ik moet ruimte nemen om verder te zoeken naar wat er aan de hand is. Ik benaderde een interimmer om drie dagen van me over te nemen. Dat legde ik voor aan mijn CEO. Zijn reactie was: “Jij gaat helemaal niet meer werken, het is tijd om je ziek te melden.” Het moeilijkste was dat ik mijn managementteam moest vertellen dat ik naar huis ging om beter te worden. Het was een van de eerste keren dat ik huilde op mijn werk. Tot iemand zei: “Hé, er zit gewoon een mens onder…” Prachtig wat ik toen terugkreeg van mijn collega’s. Het leerde me dat emoties niet erg zijn om te laten zien. Het bracht veel meer verbinding. Ik had geleerd de sterkste te zijn, want ‘je bent nu eenmaal leidinggevende, daar word je voor betaald’. Onzin! Door corona ben ik nog dichter bij mensen gekomen. Door de camera gingen we het gesprek makkelijker aan. Ik hoorde en zag meer achter de schermen. Voor mij maakt het dus niet uit of je fysiek in één ruimte bent of via het scherm contact hebt. Het hangt er vanaf of je interesse hebt, of je écht bij het gesprek bent.
Liefde associeer ik minder met werk, nu begrijp ik het. Liefde gaat dus voor mij over invoelendheid.
Vertrouwen
Sinds kort werk ik bij ABN AMRO. Met het nieuwe team ben ik begonnen met een uitspraak van Jitske Kramer: I allow you to be human. Daar geloof ik in. En vertrouwen kost minder energie dan wantrouwen. Wordt daar wel eens misbruik van gemaakt? Zeker. Maar ik weet dat die ander zijn les wel zal leren. Ik probeer daar geen energie meer op te verliezen.
Ik heb bij mijn vorige werkgever, Vattenfall, gezien dat het kan, liefde & werk. Anders dan je misschien zou verwachten bij zo’n groot bedrijf, wordt daar heel liefdevol omgegaan met de medewerkers. Daar moest ik echt aan wennen, het leek zo soft. Leerzaam was dat. Wie ziek was kreeg meteen de vraag of het bedrijf iets kon doen en er werden bloemen gestuurd. Ook richting klanten was er oprechte interesse en warmte. Was er iets mis met een gasmeter en woonde er een medewerker in de buurt? Dan ging die medewerker zelf langs. Als groot bedrijf oog hebben voor zulke kleine menselijke acties heeft een effect dat intern veel impact heeft. Het zorgt voor een enorme betrokkenheid, en stimuleert anderen om ook zo te handelen. Het ziekteverzuim was daar dan ook niet hoog, het werkplezier wel.
Invoelend zijn richting mijn team vind ik niet moeilijk. Waar ik me nog in kan ontwikkelen is dat ik wel wat meer liefde zou kunnen hebben voor mijn peers of leidinggevenden. Ik verwacht van hen dat ze hun taak aankunnen, net zoals ik dat van mezelf eis. Maar ook zij zijn natuurlijk gewoon mensen… Daar ga ik meteen mee aan de slag!”