Gek is dat, ik leer steeds beter nee zeggen als een opdracht me niet ligt. Maar een paar dagen vrijhouden om aan de slag te gaan met het ontwikkelen van nieuw aanbod, om ideeën uit te werken of blogs te schrijven, dat vind ik knap lastig. Zo vulden januari en februari zich ook heel hard met veel leuke klussen. Maar ik had met Karin Hornstra, met wie ik al jaren samenwerk, afgesproken haar te komen bezoeken in Zuid-Spanje. Daar werkt ze twee maanden. We hebben het plan opgevat om samen een mooie ‘blended’ training te ontwikkelen (blended = een mix van verschillende leervormen, in dit geval live en online gecombineerd). Haar business is vrijwel volledig online, dus heb je goede wifi, dan maakt het niet uit waar je zit. Samen hadden we allerlei ideeën over hoe ik ‘online’ zou kunnen inzetten voor mijn werk. Niet alleen online, en ook niet teveel, want ik hou zo ontzettend van de persoonlijke contacten met mensen. Maar wel meer dan ik nu doe.
Dus… ik wilde heel graag samen met Karin aan de slag in Spanje. Ik zocht in mijn agenda naar geschikte momenten. Weekends waarin mijn mannen bij pappa zijn, ze geen indrukwekkende dingen op school zouden hebben (zoals een toetsweek…), mijn ouders zouden kunnen bijspringen met de opvang, dagen met geen of niet teveel afspraken, … En het was natuurlijk ook handig dat Karin tegen de tijd dat ik een weekje in mijn agenda gevonden had ook nog in Spanje zou zitten en niet al weer lang en breed terug zou zijn in Peperga…
Ik vond een week. Geen van zaterdag-tot-zaterdag-week, maar een woensdag-tot-en-met-dinsdag-week. Ik merkte dat ik, zo lang ik niet echt geboekt had, de neiging had de dagen van die week niet helemaal te blokken voor echt belangrijke afspraken. Als ik nog langer zou wachten met boeken, werd dat weekje steeds korter. Doorpakken moest ik dus. Snel met iedereen overlegd en toen geboekt. Vanaf dat moment was het – uiteraard – niet meer zo moeilijk om “Nee, ik ben er even niet!” te zeggen tegen zakelijke afspraken in die week.
Nu ben ik er. In Spanje. Bij Karin en haar man. Het is heus niet zo dat het elke dag warm genoeg is om in bikini achter de laptop te zitten. Maar de omgeving is prachtig. Rust, ruimte, stilte. De geluiden die we horen zijn vooral dierengeluiden: vogels, insecten, honden, schapen. Slechts af en toe zijn geluiden te herleiden tot die van een mens. Perfect om meters te maken met werk, en daarnaast te genieten van de omgeving en uitstapjes te maken. Let maar eens op wat er de komende tijd allemaal op onze agenda’s staat! Ik ben in ieder geval nu, na ruim twee dagen, al heel blij met deze bijzondere werkvakantie!
